Eerste week Stage in Geneeskunde

Voorstelling van de afdeling en ziekenhuis

Vandaag is het zover mijn eerste week stage in Portimao is al gedaan.

Op maandag ben ik met mijn stage gestart op Medecina 4B, ah nee Medecina 3B, ah nee Medecina Interne Piso 5. Euuuuh wat is het nu?

Het maakt helemaal niet uit omdat het gewoon 3 namen zijn voor éenzelfde afdeling... Bedankt Portugal zo kan ik ook uren zoeken naar mijn afdeling ;)

Maar wat is nu Medecina 4B (de actuele officiële naam van de afdeling)?

Zoals de naam het al verklapt is het een afdeling van interne geneeskunde. In Portimao zijn er 5 afdelingen interne geneeskunde (3 gespecialiseerde: dermatologie, cardiologie en gastro-enterologie en 2 algemene afdelingen).

Medecina 4B is een algemene afdeling voor interne geneeskunde dit wil zeggen dat we al de pathologieën krijgen die niet op de gespecialiseerde afdelingen belanden.

Dit kan een heel brede patiënten groep dus zijn maar omdat er 2 algemene diensten zijn proberen ze toch de pathologieën een beetje groeperen. Op mijn afdeling krijgen wij al de patiënten die een CVA hebben gehad.

Het ziekenhuis van Portimao heeft ook geen afdeling oncologie (behalve een kleine daghospitaal) en geriatrie waardoor we ook veel patiënten hebben met oncologische en geriatrische pathologieën.

Verschillen met een Belgisch ziekenhuis

Nog maar 1 week stage en al zoveel verschillen gezien.

Hier is een lijst met verschillen die ik heb opgemerkt.

- Een officieel uniform bestaat precies niet in het ziekenhuis. Op mijn eerste stage dag waren we acht rond de briefing tafel en maar 2 hadden hetzelfde uniform en maar 1 verpleegkundige had de uniform van het ziekenhuis.

Rond de tafel had je blauwe, groene en witte uniformen. Uniformen met de logo van het ziekenhuis (1), uniformen met de logo van het oud ziekenhuis (2) en uniformen met de logo van het nog ouder ziekenhuis. Zelfs uniformen met logo's van scholen (ook al waren deze verpleegkundigen al jaren aan het werken.

Uniformiteit in de verpleegpakken is hier dus helemaal niet aanwezig. Om een verschil te maken tussen verschillende beroepen, studenten, ... is dus niet gemakkelijk.

- Een badge dat bestaat hier gewoon niet. Waarom zou het moeten als elke deur van elk gebouw dag en nacht gewoon open staat.

Toegang naar de kleedkamers, welke kleedkamers? Gewoon een WC waar je je omkleed en daarna je spullen in een locker in de gang zet.

Toegang tot de utilities of zelfs tot de verpleeglokalen is ook niet nodig omdat al de deuren gewoon wijd open blijven.

Heel anders dan in België dus.

- Een ander groot verschil zijn de kamers. Op mijn afdeling is de kleinste kamer een twee persoons kamer.

Meeste kamers zijn 3 persoon kamers en we hebben zelfs een 6 personen kamer.

- Verschillen in praktijk en materiaal zijn ook groot. bv. Wanneer men een bloedafname gaat doen mag men geen knelband gebruiken omdat deze "geïnfecteerd" zijn volgens Portugese protocollen. Hoe doen we het dan? We gebruiken elke keer een wegwerp handschoen die we rond de arm gaan knopen.

- Elke afdeling heeft ook zijn eigen reacar. Een reanimatie team zoals in België bestaat niet, als er een reanimatie moet gestart worden neemt men de reacar en starten we met de reanimatie.

- Alles in het ziekenhuis is vrij ouderwets en sommige basic benodigdheden hebben ze jammer niet.

Veel van onze patiënten zijn niet mobiel waardoor meerdere kussens nodig zijn voor decubituspreventie, jammer genoeg zijn er niet genoeg kussens. Wanneer 2 of 3 kussens bij de ene patiënt worden gebruikt gebeurt het dat een andere patiënt geen kussen krijgt of een DIY kussen zoals hieronder.

Perslucht hebben ze in mijn afdeling ook niet, nochtans krijgen veel patiënten aerosol. Er wordt gewoon zuurstof gebruikt om te vernevelen.

- Maar voor mij blijft de meest Random verschil het feit dat er een televisie is in het verpleeglokaal. Wanneer we de dossiers invullen of niets te doen hebben, dan kijken we een beetje televisie.

Wat heb ik allemaal bijgeleerd?

Eerst en vooral veel Portugees. Elke dag leer ik nieuwe woorden, zinnen en uitdrukkingen. Het is niet elke dag gemakkelijk om zo de hele tijd enkel Portugees te horen, maar het is wel super leerrijk.

De belangrijkste zinnen die ik tot nu toe heb geleerd (en me in vele gevallen redden) zijn.

- Eu sou Elisabeth. Eu sou estudante da Belgica. Não falo Português, falo Inglês e Francês.

- E posso (Mag ik) = en dan toon ik bijvoorbeeld de glycemiemeter, de bloeddruk manchet,...

- Está tudo bem? (Is alles okay?)

- Dor? (Pijn?)

Het lijkt niet zo veel maar deze zinnen zorgen er echt voor dat ik een minimum met mijn patiënten kan communiceren.

Een plus punt is dat Portugees toch fel op Frans lijkt waardoor ik heel veel versta maar niet perse kan antwoorden.

Verpleegvaardigheden die ik hier doe zijn dezelfde als in België.

Technieken en materiaal zijn hier wel een beetje anders en ik de Portugese manier aan te leren. Ik leer niet enkel hun technieken uit curiositeit maar ook uit gemak. Door verschil in materiaal zijn de aangeleerde Belgische technieken soms moeilijker of niet te gebruiken.

Qua nieuwe vaardigheden heb ik op mijn tweede stagedag de kans gehad om een bloedtransfusie mee te maken, wat ik in België nog nooit had gedaan.

Ik heb (met de hulp van de verpleegkunde) de hele transfusie gedaan.

Bloedzak controleren, leiding plaatsen, controle van de patiënt (voor, tijdens en na de transfusie) en ook met behulp van google translate alles in de dossier van de patiënt geschreven.

En om te eindigen enkele foto's van de uitzicht

Ja, ja we zien de zee ;)